BLITblog.com

ผมดื่มสุราครับ .. ไม่มากไม่น้อย ตามประสาเวลาที่ต้องสังสรรค์เพื่อจุดประสงค์ต่างๆ

ไม่ต้องการให้ใครมาบอกว่าเหล้าหรือบุหรี่ไม่ดี เพราะตลอดเวลาก็ซึมซาบแผ่ซ่านอยู่ในศีรษะไม่เคยจาง เพียงแต่ตัวเองเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างไรนั้นมันเป็นอีกเรื่อง — เป็นมนุษย์ที่เลือกทำร้ายตัวเองในบางเวลา

ไม่ชอบสนับสนุนให้ใครหันมายุ่งกับเรื่องพวกนี้ เพราะรู้ซึ้งถึงอันตรายของมันตลอดมา
ร่างกายที่เคยแข็งแรงก็เริ่มออดๆ แอดๆ เพราะช่วงเรียนจบใหม่ๆ นั้นโต้รุ่งทุกวันแทบไม่เคยหยุด

ดังนั้นพอเห็นโฆษณาจาก สนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) และสำนักงานเครือข่ายองค์กรงดเหล้า ที่เข็นออกมาได้จังหวะเหมาะในช่วงปีใหม่ ด้วยประโยคที่กินใจว่า

“ให้เหล้า = แช่ง”

ทำให้ผมยิ้มออก — ปีใหม่นี้จึงแทบไม่ได้มอบสุราให้ใคร ใช้จินตนาการต่างๆ นานาเพื่อสรรหาของขวัญที่มีค่ามากกว่า แม้อาจจะไม่ถูกใจบางคนก็ตาม

อ่านฐานเศรษฐกิจวันนี้แล้วถึงรู้ว่า แคมเปญนี้ได้ผลจริง ..

ครีเอทีฟคนเดียวกับที่คิดสโลแกน “จน เครียด กินเหล้า” ได้นำเสนอความคิดแนวขำไม่ออก
ทั้งผู้ให้ ผู้รับ และผู้ขาย — เห็นบอกว่ากระเช้าราคาแพงที่มีเหล้าไม่ว่าจะขวดดำหรือขวดแดงมียอดตกไปพอสมควร

อิทธิพลของคำคมโดนๆ นี้จึงทำให้บริษัทเหล้าจำนวนมากต้องอึ่งทึ่งไปตามกัน

สิ่งที่เกิดขึ้นอีกอย่างหนึ่งก็คือ แม้ผู้รับหลายคนจะอยากได้ แต่ผู้ให้จำนวนมากก็สามารถใช้ถ้อยคำดังกล่าวเป็นข้ออ้าง

ไม่อยากแช่งคนรับ — แถมยังประหยัดเงินในกระเป๋าไปได้อีกหลายตังก์อีกต่างหาก

ที่จริงพ่อของผมปีนี้ก็งดซื้อเหล้าแจกลูกน้อง ทั้งที่เรียกร้องกันเหลือเกิน แต่ท้ายสุดก็ยอมใจอ่อน ต้องยอมซื้อให้ เพราะมีบางคนบ่นน้อยใจจนถึงขั้นอยากลาออกเพราะไม่ได้เหล้า??

เป็นคนๆ เดียวกับที่พ่อของผมเคยออกเงินค่ารักษาพยาบาลให้หลายพันยามเจ็บป่วยโดยไม่คิดเงินแม้แต่บาทเดียว

“สำหรับคนบางจำพวก จะช่วยอะไรซักเท่าไรก็ไม่เคยจำได้ .. ให้เหล้าขวดเดียวซึ้งใจจนตาย” .. เป็นคำเปรยแบบประชดที่พ่อฝากทิ้งท้ายเอาไว้

อ้างอิง: ฐานเศรษฐกิจ วันที่ 25-28 มกราคม 2552

เขียนโดย BLITblog.com \\ คำสำคัญ: Black Label, Johnnie Walker, Red Label, จอห์นนี วอล์กเกอร์, สุรา, เหล้า, ให้เหล้า = แช่ง